ಗೆಳತಿ.... ಇದೊಂದು ಘಳಿಗೆ ಅತ್ತು ಬಿಡುವೆ...... ಕೊನೆಯ ಕಂಬನಿ ಬಿತ್ತಿ ಬಿಡುವೆ......

ಸ್ರಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಹಿಯಾದುದು ಸ್ನೇಹ. ಅಮ್ಮನ ಕೈ ತುತ್ತು ತಿನ್ನದ ಹೊರತು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗೇ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ಒಬ್ಬ ಒಳ್ಳೆ ಸ್ನೇಹಿ ಇರಬೇಕು. ಅಪ್ಯಾಯತೆಯನ್ನೂ, ಪ್ರೀತಿಯನ್ನೂ, ನೋವನ್ನೂ, ಸಂತಸವನ್ನೂ, ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ನಿನ್ನ ಸ್ನೆಹದಲ್ಲಿ ಸ್ವಚ್ಛತೆಯಿದೆ.. ನಿಜವಿದೆ.. ಅಮಾಯಕತೆಯಿದೆ..
Love is truth...... Love is eternal

ಉಸಿರು ಒಳಬರುತ್ತಿರುವಾಗ ನೀನು ನನ್ನೊಳಗೇ ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಿರುವ ಅನುಭವವಾಗಿ ಉದರ ಉಕ್ಕುತ್ತದೆ. ಶ್ವಾಸ ಹೊರಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರೆ ನೀನು ನನ್ನನ್ನೇ ತೊರೆದು ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೀಯಾ ಅನ್ನೋ ನೋವಿನಿಂದ ಹೊಟ್ಟೆ ನುಲಿಯುತ್ತದೆ. ಈ ಉಛ್ವಾಸ ನಿಶ್ವಾಸದಲ್ಲಿ ಕೂಡಾ ನೀನೇ ತುಂಬಿರುವೆ ಎನ್ನೋ ಆನಂದದಿಂದ ಗುಂಡಿಗೆ ತುಂಬಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ.

ಇನ್ನು ಮೂರೇ ಮೂರು ದಿನ ಗೆಳತೀ.... ನೀನು ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತೀಯಾ.....
ಯಾಚಿಸುವ ಹ್ರದಯವ ಬಿಟ್ಟು ದೂರ ದೂರ....
ಕನಸುಗಳ ಮೂಟೆಗಳನ್ನು.. ನೆನಪುಗಳ ಪುಟಗಳನ್ನು ನನ್ನ ಜೊತೆ ಬಿಟ್ಟು...
ಮುದುಡಿಕೊಂಡ ಬಯಕೆಗಳ ಪದರಗಳನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿದರೆ.........
ಗುಲಾಬಿ ಕುಸುಮಗಳಂತೆ ಜಾರಿ ಹೋಗುತ್ತಿರುವ ಕನಸುಗಳನ್ನು ಆರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಾಗುತ್ತಿದ್ದರೆ....
ಸದೂರ ತೀರದಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ನೀನು ನಿಂತು ನಕ್ಕ ಹಾಗೆ....
ಜಲತರಂಗಿಣಿ ವಾದ್ಯದಂತೆ ಇದ್ದ ಆ ಮಂದಹಾಸದ ಪ್ರಕಂಪನ ಜೀವನದ ನಿಘಂಟುವಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿಯ ಪದವನ್ನು ತೋರಿಸಿದ ಹಾಗೆ....

"ನೀನು ಚನ್ನಾಗಿರ್ತೀಯಾ ಬಿಡು" ಅನ್ನೋ ಮಾತು "ಏ ನಿನ್ನನ್ನು ಮರಿತೀನೇನೋ ನಾನು" ಅನ್ನೋ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಯಾವ ಭಾವವಿತ್ತೋ ನಂಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಕಣೇ.... ಆದರೆ....
ಇಡೀ ಜೀವನದ ಗ್ರಂಥದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಕಾಣದಿದ್ದ ಪದವನ್ನು ನೀನು ಕೊನೆಯ ಪುಟದಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಿದೆಯಲ್ಲಾ..... Thanks...

ಎಲ್ಲೋ ಗುರು ಹೇಳಿದ ನೆನಪು....
"ಜೀವನ- ಪ್ರವಾಹದಲ್ಲಿ ತೇಲುತ್ತಾ ಮುಳುಗುತ್ತಾ ಹೋಗುವ ತೆಂಗಿನಕಾಯಿ ಮೂಟೆಯಾಗಿರುವಾಗ...
ಸಂತೋಷ- ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡ ನವಿಲುಗರಿಯಾಗಿರುವಾಗ....
ಆತಱಗೀತಾಲಾಪನೆಯೊಂದಿಗೆ- ಆರು ಋತುಗಳೂ ಗ್ರೀಷ್ಮವಾಗಿರುವಾಗ.....
ಬದುಕುವದಕ್ಕಾಗಿ ನಾವು ಪ್ರತೀ ಕ್ಷಣ ಸಾಯಬೇಕಾಗಿ ಬಂದಾಗ........
ಓ ಗಂಗಾಧರಾ.... ಓ ವಿಶ್ವಂಭರಾ.....!!
ನನ್ನ ಆನಂದದ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ನೀರು ಹೇಗೂ ಇಲ್ಲಾ....
ಅಳುವುದಕ್ಕಾದರೂ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ನೀರು ಕೊಡು..

ವಿಷಾದವಾಗುವ ಪ್ರತೀ ಸೂಯಾಱಸ್ಥವೂ ಜೀವನದ ಡೈರಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕೊಟೇಷನ್ನೇ...... ನಿಜ.
ಸಹಿಸಿಕೊಂಡು.. ತಾಳಿಕೊಂಡು.. ಹೊಸ ಬರುವಿಕೆಗೆ ಕಾಯುತ್ತಾ ಸಾಗಬೇಕು.. ಅದೂ ನಿಜ....
ಆದರೆ .. ತಡೆಯಬೇಡ ಗೆಳತಿ ಪ್ಲೀಸ್......
ಇದೊಂದು ಘಳಿಗೆ ಅತ್ತು ಬಿಡುವೆ......
ನನ್ನ ಕೊನೆಯ ಕಂಬನಿ ಇದು..