ನೀನೊಂದು ಗೊಂಬೆ ಕಣೇ....
ನಿನ್ನ ಮುಖ ನೋಡಿದರೇನೇ ಅನ್ಸಿಬಿಡುತ್ತೆ.. ನೀನೊಂದು ಮುಗ್ಧ ರಾಜಕುಮಾರಿ ಅಂತ. ಎಷ್ಟು ಶಾಂತ..... ಇಷ್ಟವಾಗಿರೋದು ಅದಕ್ಕೇನೇ... ಚಂದ ಚಂದಗೆ ಎಳಸು ಎಳಸಾಗಿ ಬರುವ ಶುದ್ಧ ಮಾತು... ಎಳೆಯ ಮಗುವಿನ ಹಾಗೆ ಗೊಂಬೆಗಳ ಜೊತೆ ಇರುವ ನಿನ್ನ ರೀತಿ... ಎಲ್ಲವೂ ಇಷ್ಟವಾಗಿರೋವಾಗ "ನಾನಂದ್ರೆ ಎಷ್ಟು ಇಷ್ಟ" ಅನ್ನೋ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಯಾವ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟದ ಅಳತೆಗೋಲನ್ನು ತೋರಿಸಲಿ?
ಹೇಯ್ ಗಿಳಿ,,,
ಆಡಿದ ಮಾತುಗಳು ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳದ್ದಿರಬಹುದು... ಆದರೆ ಮೌನವಾಗಿ ಪ್ರಹರಿಸುವ ಸ್ನೇಹ ಗಂಗೆಯ ಅಂತರ್ ಹರಿವಿಗೆ,, ಅದರ ಸ್ಪಂದನೆಗೆ ಅದಾವ ಶಬ್ಧದ ಹಂಗು.. ಹೂಂ?
ಯಾಕೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲಾ ಚಿನ್ನುಮರಿ... ನಿನ್ನನ್ನು ಮಾತ್ರ ನಾನು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮುಗ್ಧತೆಗಿಂತಲೂ ಮುಗ್ಧವಾಗಿ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಅದು ಯಾವತ್ತೂ ಅಳಿಸಲಾಗದ ಛಾಯೆಯಾಗಿ ಹಚ್ಚೆಯಾಗಿ ಕೂತುಬಿಟ್ಟಿದೆ ಎದೆಯಲ್ಲಿ.
ಆವಾಗ್ಲೇ ಹೇಳ್ಬಿಟ್ಟಿದೀನಲ್ಲಾ ನೀನೊಂದು ಮಗು ಅಂತ... ಮಗುವಿನ ಚೈತನ್ಯದಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಒಂದು ಕಪ್ಪು ಚುಕ್ಕೆಯೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ ಹಾಗೆ.....
ನೀನೊಂದು ಹೊಚ್ಚ ಹೊಸ ಕನ್ನಡಿಯಿದ್ದಂತೆ... ಒಂದೇ ಒಂದು ಪ್ರತಿಬಿಂಬವೂ ಅದರಲ್ಲಿ ಮೂಡಿಲ್ಲಾ....
ನಿನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಕಂಗಳ ಮುಗ್ಧ ನೋಟದಲ್ಲಿ ಹೊಳೆವ ಹೊಳಪಿನ ಕನಸುಗಳೆಲ್ಲಾ ಬಿರಿವ ಮೊಗ್ಗಿನ ಸುವಾಸನೆ ಬೀರುವ ಸುಮಧುರ ಕನಸುಗಳು.
ಕೆಲವು ಸುಂದರ ಅನುಭೂತಿಗಳನ್ನು ಅವರವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಮನನ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಇರಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಒಳ್ಳೆಯದು.
nice... :) olleya kalpane... :)
ReplyDelete