ಅಂದು-
ಪುಟ್ಟ ಹೊಳೆವ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ
ಚಂದ ಚಂದನೆಯ
ಕನಸಿತ್ತು
ಮನಸಿನಲಿ ಕನಸ
ನನಸಾಗಿಸುವ ಛಲವಿತ್ತು..
ಅಂದು-
ನಿನ್ನ ಗೆಜ್ಜೆ ಕಟ್ಟಿದ ಕಾಲ್ಗಳಲ್ಲಿ
ಛಂಗನೆ ಹಾರುವ
ಜಿಂಕೆಯ ನೆಗೆತವಿತ್ತು..
ಮಗ್ಧ ಮನಸ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ
ಸುಮ್ ಸುಮ್ನೆ ಚಿಮ್ಮುವ
ಪ್ರೀತಿ ಚಿಲುಮೆಯಿತ್ತು...
ಇಂದು-
ಆ ಕಾಲವೆಲ್ಲಾ ತುತ್ತಾದಂತಿದೆ
ಅಕಾಲ ಮರಣದ
ಸೂತಕದಂತೆ
ಭಾಸವಾಗುತಿದೆ, ಕನಸುಗಳೆಲ್ಲಾ
ಕುರುಡು ಕಾಂಚಣದ
ಕಾಲಡಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಂತೆ.......
ಬದುಕಿನಾ ಗಾಲಿಗಳ
ತಿರುಗಿಸುವ ಭರದಲ್ಲಿ
ಹೂತು ಹೋಗುವ ಮಣ್ಣು
ಕಾಣಲಿಲ್ಲ..
ಸಂಸಾರ ಸಾಗರದ
ನಿಸ್ಸಾರ ಸಾರದಲಿ
ಸಿಲುಕಿ ಬರಡಾಗಿವೆ
ನಗೆಗಳೆಲ್ಲಾ......
****** ರಾಘವ್.
chennagide :)
ReplyDeleteಧನ್ಯವಾದ ವಾಣೀ.........
ReplyDeletenice man....
ReplyDeleteನೀವು 'ಪ್ರೀತಿ'ಯ ಬಗ್ಗೆ ತುಂಬ ಸೊಗಸಾಗಿ ಬರೆಯುತ್ತೀರ..
ReplyDeleteಹೀಗೆ ಮುಂದುವರೆಸಿ...
ವೀಣಾ ಮರೀ......... ಥ್ಯಾಂಕ್ಯೂ....
ReplyDelete******
@nsru
ಧನ್ಯವಾದಾ ಜೀ....
ನೀವೂ ಹೀಗೇ ಓದ್ತಾ ಇರಿ....
ಅದೇ ನಮಗೆ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ.
*******
ಶತ ಪ್ರಯತ್ನದ ನಂತರ ನಿಮ್ಮ ಕವನ ಓದಿದೆ. ಚನ್ನಾಗಿದೆ
ReplyDeleteಆಶಾ ದೀದೀ....
ReplyDeleteಅಂತೂ ಯಶಸ್ವಿ ಆದ್ರಲ್ಲಾ......
ಖುಷಿಯಾಯ್ತು......